Verhalen van ouders

'Bij wie kan ik ze onderbrengen?'
Negen jaar geleden kreeg Inge (50) borstkanker. Na een zware operatie pakte ze haar leven weer op. Net toen ze alleen voor de opvoeding van haar kinderen was komen te staan, kwam de ziekte terug. Dit keer met uitzaaiingen. ‘Dus nu was ik echt aan de beurt. Die kinderen! Ze waren nog maar 6, 8 en 10 en ik had ze beloofd dat het voorbij was!’  Lees meer >>

'Sommige dingen vertel je niet zo makkelijk'
Casper was een huilbaby en praatte pas laat. Toen hij zes was, kreeg hij de diagnose aanverwant autisme. Zijn moeder Marthy steunt andere ouders via Ouders voor ouders. 'Andere mensen weten niet hoe het is als je ’s nachts wakker ligt, of ’s middags al helemaal uitgeput bent.'   Lees meer >>

Hoe lang moet ik mijn kind in een systeem drukken waar ze niet in past?
Christine's dochter had het vreselijk op school. Lang probeerde ze haar dochter binnen dat systeem te houden. ‘Maar op een dag heb ik gezegd: "Ik ga er vanaf nu voor zorgen dat het thuis leuk is.” We hebben maar één leven.   Lees meer >>

'Het kan niet zonder de moeders'
Opeens stond de politie op de stoep. Diana’s zoon (14) was aan het ontsporen en het hele gezin ging er aan kapot. Op het dieptepunt schreef Diana een brief aan burgemeester van der Laan. 'Toen kwam Wouter en kreeg ik mijn stem terug.' Nu geeft Diana ook andere moeders een stem.   Lees meer >>

'In de kern is hij niet veranderd'
Davin was vijf toen hij leukemie kreeg. Hoe begeleid je je kind daarin? Paul en Tanja: 'Wij dachten: het is jouw weg, loop jij maar voor, wij volgen je wel. Later veranderde dat wel.'  Lees meer >>

'Ik ben blij om haar geluk'
De jongste dochter van Marijke trad in in een slotklooster, waar de zusters nauwelijks of geen contact hebben met de buitenwereld. 'Ze komt nooit meer bij ons thuis. Ook niet met ziekte en overlijden.'   Lees meer >>

'Dit heb ik de eerste keer dus gemist'
Flint heeft het ATR-x Syndroom. Zijn broertje Max is kerngezond. Anne: 'Bij Max gaat alles vanzelf en dat is geweldig, maar ook confronterend. Maar het is ook helend: er is een nieuw soort liefde voor Flint.   Lees meer >>

‘Ik heb ervaren dat blijdschap verdriet niet uitsluit’
'Af en toe komt er iets boven waartoe je je weer opnieuw moet verhouden. Soms laten we haar los en gaat het mis. En soms laten we haar ten onrechte niet los'  Lees meer >>

'Ik ben trots én heb verdriet'
Sinds vorig jaar weet Nick dat hij geen meisje is, maar een jongen. Moeder Ariëtte: 'In het begin was ik vooral gericht op Nick. Maar ik heb geleerd ook naar mezelf te kijken: wat doet het met mij?'  Lees meer >>

Ik laat haar in vertrouwen los
Sophie was 13 toen ze anders ging eten. Lisette: 'Op het ergste moment woog ze 40,5 kilo. Ik was bang. Kon niet meer slapen. Maar ik ontleende hoop aan een kern in Sophie'   Lees meer >>

Schoon verdriet
Margriets zoon is boeddhistisch monnik in Birma. 'Ik heb gezien hoe gelukkig hij is en begrijp dat hij alleen daar kan leven zoals hij wil leven. Er is nog steeds verdriet. Maar het is schoon verdriet'  Lees meer >>

Hans
Hans: 'We hadden jarenlang net genoeg energie om de volgende dag te halen. Vrienden heb ik bijna niet meer. Maar langzamerhand komt er weer ruimte. Dat moet je weer opbouwen.'   Lees meer >>

Jos
'Ik had zo graag eens een gesprek met hem gevoerd. Ik had hem willen zien autorijden. “Waar ga je naar toe, Justus? Pappa rijdt wel even met je mee”.'   Lees meer >>

Anne
'Ik weet niet wat ik liever heb: dat hij snapt wat hij heeft, of dat hij het niet weet. Misschien wil ik wel niet dat hij slim genoeg wordt om te weten wat er met hem is.'   Lees meer >>

Margriet
'Tjeerd doet waartoe ik hem heb opgevoed: hij gaat zijn eigen weg. Daar zit ook niet de pijn. Die zit in de hoop dat hij zich zo nu en dan zou omdraaien om me te omhelzen.'   Lees meer >>

'Soms vraag ik: leg het me nog eens uit'
Patricia's dochter werd moslima. 'Ik kan het me niet meer herinneren, maar Claudia zegt dat ik huilde toen ze de eerste keer een hoofddoek op had.'   Lees meer >>

Geraldine
'Mijn eerste zorg is dat ik haar zal verliezen. Mijn tweede dat ze mij overleeft. De eerste  is de grootste. Als ik haar verlies, valt er nog meer weg van haar vader'  Lees meer >>

Christine
‘Mijn verdriet zit vooral bij haar eenzaamheid. Ze wil heel graag met andere kinderen spelen, maar ik zie ook haar onzekerheid.'   Lees meer >>

Annika
Thijs had een speciale manier van kijken, of liever: van niet-kijken. Hij maakte geen contact. Hij huilde nooit, ook niet als hij honger had. Hij sliep meteen door. Het was een voorbeeldig kind.  Lees meer >>

Irene
Josefien zat in 5-gymnasium, toen een vriendinnetje dat modellenwerk deed, zei: 'Dat is ook wel wat voor jou.' Op haar 17e werd Josefien fulltime model - in New York.   Lees meer >>

Hielke en Nicole
Hielke en Nicole: 'In de topsport moet je constant presteren. Ze kan wel minder makkelijk kind zijn. Ze moet zoveel dingen zelf regelen, omdat ze al op haar 14e uit huis is gegaan.'  Lees meer >>

Annemieke
'Ik was 33 en zat dus niet in de risicogroep. De verloskundige vroeg of ik de combinatietest wilde, maar dat hoefde van mij niet.'  Lees meer >>