‘Hello mister, taxi?’ roept de Egyptische chauffeur. ‘La shukran.’ Onze zoon (10) spreekt de woorden zelfverzekerd uit. Vorige week durfde hij nog nauwelijks iets te zeggen als hij in het Engels werd aangesproken, maar nu gaat het al een stuk beter en weet hij zelfs al enkele woordjes in het Arabisch.
Ook onze dochter (8) maakt een verandering door. Ze loopt een souvenirwinkel binnen, zoekt een mooi beeldje uit van een Egyptische kat en begint te onderhandelen.
’70 pound,’ zegt de verkoper waarop onze dochter zegt: ‘Small cat, small price.’ Uiteindelijk verlaat ze met een gigantische glimlach op haar gezicht de winkel. Voor het beeldje heeft ze 17 pond betaald.
Meer leren dan in de klas
Toen we meer dan een jaar geleden aan de docenten van onze kinderen vertelden dat we op wereldreis wilden gaan, reageerden ze allemaal positief. Een van hen zei zelfs: ‘Tijdens die reis zullen ze meer leren dan wanneer ze in de klas zitten.’
De docenten gaven ons vervolgens allemaal lesmateriaal mee: spellingsboekjes, rekenbladen en taalopdrachten. Wij hebben alles gescand omdat al die papieren te veel ruimte zouden innemen in onze rugtassen. Tijdens de wereldreis zouden de kinderen dan werken vanaf de tablet of onze kleine chromebook. Ik had de verwachting dat we op regelmatige basis aan school zouden werken, maar de praktijk was al snel anders.
In de eerste week deden we weinig. In de tweede week werd er meer huiswerk gemaakt, maar het was zeker geen dagelijkse praktijk. Ik ben benieuwd hoe het de komende maanden zal gaan en of we een regelmatig ritme vinden.
Tellen in het Arabisch
Ondertussen hoeven we niet bang te zijn dat de kinderen niets leren. Hun hersenen verwerken op het moment zeer veel nieuwe informatie. Inmiddels kunnen ze tot tien tellen in het Arabisch, zijn ze een ster geworden in het afdingen en leren ze steeds meer dingen van de islam: dat je vijf keer per dag moet bidden en dat je dat ook op straat kunt doen.
Ook onze bezoekjes aan toeristische attracties zijn belangrijke lesmomenten. Gisteren zijn we bijvoorbeeld naar de tempel van Karnak gegaan. Het is een van de meest bezochte toeristische attracties van Egypte en niet zonder reden: vroeger was het de grootste en belangrijkste tempel van het land. Het heiligdom is nu grotendeels een ruïne maar is nog altijd imponerend met haar metershoge zuilen en obelisken. Eerder deze week hebben we de Vallei der Koningen bezocht en de tempels die daar in de buurt liggen.
Ademloos hebben de kinderen op die dagen geluisterd terwijl ik hen grappige verhalen vertelde over de Egyptische goden, we speurden met z’n vieren naar hiërogliefen en oefenden Arabische woordjes met de taxichauffeurs en straatverkopers (de belangrijkste woorden: ‘la shukran’ – nee, bedankt).
Kleur, herrie, hitte
Zo leren de kinderen enorm veel van wat we allemaal doen. Er komt een totaal nieuwe wereld op hen af, vol kleur, herrie en hitte. ’s Avonds zijn ze bekaf, maar raken ze niet uitgepraat over wat we allemaal hebben meegemaakt. ‘Heb je die kamelen gezien?’ ‘Waarom dragen die vrouwen een boerka?’ ‘Welke Egyptische god werd ook alweer afgebeeld als een ram?’
Misschien zijn de momenten dat ze aan hun huiswerk zitten (in ons appartement, even geen drukte om hun heen) wel de momenten waarop ze even kunnen bijkomen van alles wat ze hebben geleerd.
Tekst en foto: Erik Jan Tillema
Lees ook deel 1 van deze serie: Op wereldreis met kinderen. Wat bezielt ons?
| 
